|
March 10, 2007
جاروبار، بێ هیچ بیانوویه‌ک یادی ده‌كه‌م. نه شتێكی تایبه‌ت ڕووده‌دات كه وه‌بیرم بێته‌وه، نه له لای كه‌س باسم كردووه. كه‌چی جاروبار، بێ هیچ بیانوویه‌ک دێت و ته‌واوی زه‌ینم داگیر ده‌كات. هه‌ر جاره‌ی شتێكیم وه‌بیر دێته‌وه و بزه‌م دێته سه‌ر لێو. هه‌رجاره‌ی ده‌كه‌ومه یادی شوێنێک كه به‌یه‌كه‌وه چووین و چیمان كردووه و بزه‌م دێته سه‌ر لێو. زۆر ساڵ نه‌بوو یه‌كترمان ده‌ناسی. یه‌كترناسینه‌كه‌شمان زۆری نه‌خایاند. ئه‌وه‌یان ئیتر نازانم تاوانی كێ بوو! سه‌ره‌ڕای كار وده‌رس و دوور بوونی شوێنی ژیانمان له یه‌ک، هه‌میشه كات په‌یدا ده‌بوو بۆ یه‌ک بینین. له ناوشار و زۆرتر له ماڵی من. ده‌هات. هه‌میشه پێش گه‌یشتنی تله‌فوونی ده‌كرد بزانێ چی ده‌گه‌ڵ خۆی بێنێت. هه‌ندێ جار تاقه‌تی كلاس چوونی نه‌ده‌بوو، ده‌هاته لای من. هه‌ندێ جار تاقه‌تی له قاوه‌خانه دانیشتنی نه‌ده‌بوو، ده‌هاته لای من. شه‌وانی چوون و گه‌رانه‌وه‌مان له كلاسی كوردی به‌زمێک بوو. ئه‌و شه‌وانه‌ی به قه‌تار ده‌هاتینه‌وه ئه‌و زووتر داده‌به‌زی و چاوبزی ده‌داین. ئه‌و شه‌وانه‌ی به ئوتومبیلی ئه‌و هاتباینه‌وه له ویستگه‌ی قه‌تاری ناو شار دایده‌به‌زاندین و كۆڵێكی بۆڵه له سه‌ر ده‌كردین. ئه‌و شه‌وانه‌ی مامۆستا ده‌گه‌ڵ ئێمه ده‌هاته‌وه، من و لوركێ له پشته‌وه سرته سرت قسه‌مان ده‌كرد و پێده‌كه‌نین و ئه‌ویش له ئاوێنه‌كه‌دا چاوی هه‌ر لێمان بوو بزانێت چ باسه. ڕۆژی له دایکبوونم بوو. كه هاتمه‌وه ماڵ، پێش من له‌وێ بوو. دارودیواری ڕازاندبووه. ژووره‌كه‌می پڕكردبوو له پزدانی سوور و سه‌وز و سپی. گوڵدانێكی شووشه‌ی ڕه‌شی دامێ. زۆر جوانه. خۆشی ته‌ماحی تێ كردبوو. ئاگام لێ نه‌با له‌وانه‌بوو ده‌گه‌ڵ خۆی بردبایه‌وه! كه ئاشق بوو شته‌كان گۆڕدران. ئه‌ویش گۆڕدرا. دڵی ناسكتر ببووه. ترسی زۆرتر. قه‌ت ئاوا ئاشق نه‌ببوو پێشتر. كوڕه‌ی زۆر خۆشده‌ویست. جارێكیان شه‌و ببوو له ده‌رگایان دا و ده‌سته گوڵێكی زۆر گه‌وره‌یان دامه ده‌ست. تا كارته‌كه‌م نه‌دی پێموابوو كه‌سێک بۆ منی ناردووه. دیم نا. كوڕه له ڕێگه‌ی دووره‌وه به بۆنه‌ی ڕۆژی دڵان گوڵی داواكردووه و به ئادره‌سی ماڵی مندا ناردوویه‌تی. خۆشه‌ویستییه‌كه‌یان نه‌هێنی هه‌ره گه‌وره‌ی ژیانیان بوو. دواتر نامه‌كانیشی هه‌ر به ئادره‌سی ماڵی مندا ده‌نارد. چ عه‌زابێكم ده‌دا تا نامه‌كانم پێده‌دا. ئه‌و ڕێگه دووره‌ی ده‌كووتا ده‌هات و منیش خۆش خۆش ئیشتای سه‌یر سه‌یرم ده‌كرد و پێم ده‌كڕی بۆ ئه‌وه‌ی نامه‌كانی پێ بده‌م. جارێكیان كوڕه‌كه نامه‌كه‌ی به كوردی نوسیبوو. چ كه‌یفێكی ده‌كرد. چ شانازییه‌كی به وشه به وشه‌ی ئه‌و نامه كوردییه‌وه كرد ... كه هات گوڵه‌كانی له لای من به‌جێ هێشت و كارته‌كه‌ی برد. نامه‌كانیشی برد تا له هه‌فتا كوندا بیانشارێته‌وه. ئێواران كه ده‌هات، دڵته‌نگ كه ده‌بوو، خۆی گرمۆله ده‌كرده ناو باوه‌شم و ده‌یگوت باسی "شاره‌كه‌مان" بكه. ئاخر ئه‌و كوڕه‌ی خۆشیده‌ویست هاوشاری من بوو. جارێكیان ون بووین. له زانكۆ ڕا قه‌رار بوو بێینه ماڵی من نان بخۆین. هه‌ركه دانیشتنه ناو ئوتومبیله‌كه‌ی گوتی "چاره‌گێكی تر"، نیشان به‌و نیشانه سێ ساعه‌تی ته‌واو خولاینه‌وه تا هاتینه به‌رده‌رگای ماڵێ. چه‌نده‌‌مان گاڵته به‌م "چاره‌گه" كرد. دواتریش كه ده‌گه‌ڵێ سوار ده‌بووم هه‌ر به ڕووم ده‌هێناوه. هه‌رچی بیرده‌كه‌مه‌وه هه‌مووی هه‌ر ویستی ژیان و بوون و مانه‌وه و گه‌یشتنه وه‌بیرم دێته‌وه. هه‌زار كاری به‌ده‌سته‌وه بوو. بۆ ڕۆژنامه‌كانی ده‌نووسی. ماڵپه‌ڕێكی باشی به‌ڕێوه ده‌برد. به‌رنامه‌ی بۆ درێژه‌ی ده‌رسه‌كه‌ی هه‌بوو. قه‌راری گه‌رانه‌وه‌ی بۆ كوردستان. ڕه‌نگی، ده‌نگی و هه‌‌‌نگاوه‌كانی له كه‌سێک نه‌ده‌چوو به ته‌مای ڕۆیشتنێكی بێ گه‌ڕانه‌وه بێت ... ته‌واوی ئه‌و چه‌ند ساڵه‌ی ئاگامان له شه‌و وڕۆژی یه‌كتر بوو، قه‌ت قه‌ت دابڕانێكی ئاوام به بیردا نه‌هاتبوو ... كه هه‌واڵێ (خۆ)كوشتنی ئه‌سرینم بیست، پێش نیمه‌ڕۆی شه‌ممه‌یه‌ک بوو. قه‌ت پێموانه‌بوو شته‌كان ئاوا ته‌واو بن. ئێستاش دوای چه‌ند ساڵ، هێشتا شه‌رمه‌زاری ئه‌و ئاخرجاره‌م كه له سه‌فه‌ر بووم و نه‌متوانی بیبینم، هه‌ر بیرده‌كه‌مه‌وه ئه‌گه نه‌ڕۆیشتبام، ئه‌گه هاتبا ... ئێستاش دوای چه‌ند ساڵ كه جاروبار، بێ هیچ بیانوویه‌ک دێته‌وه ناو بیروزه‌ینم، حه‌ز ده‌كه‌م به‌رۆكی بگرم و لێی بپرسم بــــــــــــــــۆ ... زۆری بیـــــرده‌كــــــــــــه‌م، زۆر!
Comments:
Post a Comment
|
